bir mekanın daimi müşterisi olmak

içime sinen yeri bulduğum an benim bu. çok rahat ediyorsun ve işletme sahibi ile aran da para ikinci planda kalıyor. sadece kafe olarak bunu yapmayı severim. iki üç mekan var böyle rahat ettiğim. ikinci kat; taksimde bulunan bir mekan gayet güzel ve güler yüzlü çalışanları var. mavi haliç; aşırı tuzlu bir mekan ama ortamı güzel. sütlüce mahallesinde bulunuyor. ada parkta ki çoğu işletme. tavsiye edilir.

bizim okulun karşısındaki cigkoftecinin daimi musterisiydim içeri girdiğim anda hazırlamaya başlardı sormazdı bile. yarım saat sohbet falan ederdik insan bir rahat oluyor ne güzel. sonra devretti o gün hepimiz çok üzgündük

çiğköfteci muharrem abi sürekli ordaydım okul çıkışlarımın vazgeçilmeziydi yine giderim ara sıra

bi̇m sayılıyor mu?

harika bir olay. ne içip ne yiyeceğini biliyor, para çıkmasa yardım ediyor, çay şirketten oluyor. okulun yanındaki kafe ve evimin sokağındaki pastane bunlara bir örnek. kafenin sahibi ahmet abiyle oturup dedikodu yapmışlığımız vardır allah affetsin.

en istediğim olay bu durum resmen bu nine özel bi mekan gibi ama bulamadım öyle bi yer hala neredeyse çoğu mekana girdim çıktım ama insan hiç mi gülümseme abi bu işi yapıyorsunuz istiyor veya istemiyorsunuz farketmez en azından iyi yağmak için gayret edin yanlış anlaşılmasın çalışan insanın yeri ayrıdır hep ama biraz uğraş verin ben çabalıyorum lan iki sohbet edelim diye adam kısa net cevaplar veriyor galiba öyle mekanı yozgatta bulamam :)

çok sık mekan değiştiren biri değilim genelde beğendiğim bir iki yer olur sürekli aynı yerlere giderim. içeriye girdiğinizde birinin size isminizle hosgeldin diyeceği bir yer öyle hemen bulunmuyor enerji ve lezzet önemli tabii ki ama bu ikiliyi yakaladığınızda oradan başka bir yere gidesiniz gelmiyor. sürekli gittiğimiz bir yer var yaşadığım şehirde oldukça bilinen, güler yüzlü insanların çalıştığı ve oldukça lezzetli ürünlerin sunulduğu bir yer burası. artık öyle bir samimiyete ulaştık ki siparişimizi söylemeden getirmeyi geçtik yanına ekstra istediğimiz şeyleri de söylemeden getiriyorlar. çok yoğun olmadığı dönemlerde siparişlerimizi türkü söyleyerek getiriyorlar e biz de durur muyuz eşlik ediyoruz onlara böyle olunca ortama sıra gecesi havası yayılıyor. ramazan ayında kapalı sanırım bu ay boyunca en çok özlediğim şey bu.

Çok güzel oluyor valla. Ne istediğini, nasıl istediğini, ne sevip ne sevmediğini bile çok iyi öğreniyorlar. Sizin artık bir şey demenize gerek kalmıyor. Misal sık gittiğim kafe önce kahvemi getirir sonra çayımı.

En sevdiğim kafede içinde bulunduğum durum. Çalışanlarla arkadaş oldum. İçeri girerken içten olduğunu bildiğim bir "Hoşgeldin." sözü alıyorum ve gerçekten orada bulunmayı samimiyetle daha bir çok seviyorum. En güzeli de, adı ingilizce ve upuzun adı olan bir tatlıya "Ponçik" demiştim de şaşırmışlardı. Sonra bana getirirken hep adı ponçik kaldı ve kendi aralarında da öyle demeye başlamışlardı. Bir tane kahvenin adını bilemediğim için "Şu parfüm şişesinde gibi olan kahve" diye rahatça tarif edebildim. Hatta o gün kahveyi getirirken "Ponçiksiz gün başlar mıııı" diye ondan da ikram etmişlerdi. Daha sonra o tatlı gidip yerine yeni farklı bir tatlı geldiğinde, "Senin ponçiğe benzeyen bir tatlı geldi ama iki çeşit, sen şunu seversin." diye getirmişlerdi. hehe Ağzımın tadını da biliyorlar. Bu dediğim yer salaş bir mekan da değil ki, baya herkesin kasılarak fotoğraf çekilmeye geldiği bir kafe. Samimiyetlerine aynı şekilde karşılık vermesem böyle olmazdı sanıyorum. Bilgisayarımla gidersem ayrı yerim, eskizlerimle gidersem ayrı yerim, öylesine oturmaya gidersem ayrı yerim var ona göre de boş mu değil mi bakıp söylüyorlar. Ne yalan söyleyeyim, arkadaşça ilgi görmek de hoşuma gidiyor.

Hemen arka caddedeki (bkz: Bim)in daimi müşterisiyim. Günde 5 kere falan gidiyorum. Kasiyerlerle artık hoş bir muhabbetimiz var. Hatta başka markete gidince BİM’in önünden geçmiyorum ayıp olur diye.

"Ooo hoş geldin minnoş" diye karşılanırsın. Belirli bir masayla özel bağın vardır ve o masada başkasını görünce yüzün düşer. Senin inceden üzüldüğünü gören abin (garson değil artık abin olmuştur) "senin gönlümüzdeki yerin belli, bir masa ne ki" cümlesi ile yüzünü gülümsetir. Müşterilere sinir olan çalışanlar sana gelip dert yanar. Orada yeni olan çalışan "sussana müşterinin yanında ne konuşuyorsun" diye ikaz eder ama senin arkadaşının cevabı bellidir "ne müşterisi o bizden" ^^ Kafenin sahibi yemek yerken sizi de davet eder. Pasta ısmarlamakta ısrarcıdır. Canlı müzik olduğu günler, senin isteklerin herkesin isteğinin önüne geçer. "Sen düşün abicim istediğin şarkıyı, ben söylerim." Kafede çalan şarkıları sen yönetirsin zevkine göre, zaten oradaki her insanla şarkı zevkin çoktan uyuşmuştur. Her masa doluysa sana özel yer açılır, ayrıcalığın vardır. Böyle uzar gider, ikinci bir aile gibidir esasen.

Hiçbir mekanın daimi müşterisi olamadım hiç ve bu tip insanlara da şaşıyorum. İnsan hiç mi sıkılmaz insan hiç mi başka yerler merak etmez. Şehrin bir de diğer tarafına bakayım demez. Her gün aynı kafeye gidip çay içmek bana inanılmaz garip ve saçma geliyor. O işi her akşam evimde de yapabilirim ve aynı mekan sayılıyor işte. Saygı duyuyorum sevdiği şeyler konusunda muhafazakar olan insanlara ama duygusal bağ kurmak gerçekten garip. ayda bir yada iki ayda bir lahmacun yiyesim gelir, onda bile bir farklılık ararım. ya o eski olan iyiydi desem bile sürekli ona bağlı kalmak istemem.

Bu mekan gece kulübü tarzı bir yer ise mekanın sahibi gibi hareket eden şahıslar gözlemleyebilirsiniz

bize yakın bi dönerci var. artık adamla kanka olduk bana hep oralet ısmarlıyor

Gittiğim birkaç mekan var böyle. Arada oluşan samimiyete bayılıyorum. Herkes sizi tanıyor siz herkesi tanıyorsunuz. Sanki mekanda müşteri değilde oranın sahibi gibisiniz, evinizde gibi hissediyorsunuz. Gitmediğim 2-3 gün olsun hemen arayıp sorarlar nerelerdesin neden gelmiyorsun diye. Hatta bir tanesi var ki memleketime giderken vedalaşmak için gittiğimde garson abla ağlamıştı gidiyorum diye.

ortamı iyi olduğu içindir. evet.

canavar: ahmet abi nereye geçelim? a: içerisi dolu kardeşim şöyle oturun kahvelerinizi getireyim. abine de selam söyle arada bi uğrasın

alıştığım tattan kolay vazgeçemiyorum, maalesef ki böyle bir huyum var. geçen gün yine her zamanki dönerci abimize gittik. dönerin üstüne iki bardak çay içtik abimizle. o sıcaklığı hissetmek çok güzel.

Yeme içmeden ziyade çalışan personelin yaklaşımı hoş oluyor. Gittiğim mekanlardan birinin kahvesi çok güzeldir birinin ambiyansi birinin tatlısı, yemekleri, çayı. Küçük bir şehirde yaşadığım için büyük mekanlar yok sadece cafe bistro tarzı yerler var. Dediğim gibi personelin yaklaşımı saygı göstermesi özel hissettiriyor arada "abi bu da bizden olsun" demesi de artı puan tabi :)

İş çıkışı genellikle takıldığımız bi kafe vardı çok sık gittiğimizden dolayı garsonlarla da artık tanış olmuştuk arada muhabbetimiz de olurdu, en son gittiğimizde sanırım samimiyetimize güvenerek "sizde sabah gelip akşama kadar burada takılıyorsunuz her gün buradasınız" gibi bi şaka yaptılar bende bir daha gelmeyiz o zaman dedim, o gün de 4 kişilik masaya 300 tl hesap ödemiştik o yüzden rahatsız oldum yani başkaları gibi iki çay içip akşamı etmiyorduk orda bizim gibi yağlı müşteriyi kaybettiler..

Şirinyer izban'ın karşısında bi çiğköfteci vardı. Bilmiyorum hâlâ var mı? Vaktiyle arkadaşımla okul çıkışı geçerken muhakkak yerdik. Adam artık "Her zamankinden mi?" diye soruyordu. O kadar müdavimi olmuşuz. Sonrasında arkadaşım zehirlendi o çiğköfteden. Bana bi şey olmadı midem çöplük olduğu için. (bkz: bu da böyle bi anımdır)

sana özel bir ilgi oluyor. ve çok güzel hissettiriyor. masa bulamadığım yerde bana başka yerden masa getiren çalışanlar biliyorum. bunu yapmak zorunda değiller. sevdikleri ve daimi olduğun için yapıyorlar. ve daha bir çok ayrıcalıklar ve arkadaşlıklar. çok hoş bence

Kadıköyde vardı öyle bi mekanım. Aradaydı çok kalabalık olmazdı, zaten de küçüktü. O kadar çok vakit geçirdim ki orada. Ev rahatlığı vermeye başlamıştı. Sonra bir gün sevgilimle büyük bir kavga ettik o mekanda. Biz sonrasında barıştık ama benim gitmeye yüzüm kalmadı. Sonra el değiştirdi, eski tadı kalmadı ve kapandı. Kalbim çok kırık

cok sevdigim bi abimle yakın arkadasım aynı kafede calısıyor. her gün mutlaka yanlarına ugruyorum. bi esnaf cayımı iciyorum. :) cok kalabalıksa yardım ediyorum. mesela bugün cok yogunlarmıs mutfaga selam vermeye diye ugradım 2 saat bulasık yıkadım. :)) güzel keyifli bi aksamdı benim icin :)

Benimde böyle 1 tane mekanım var eski bir kıraathane emekli albay mekanın sahibi çok sevdiğim bir abim sürekli gidip gelmekten abi kardeş gibi oldum mekanda yeri olmasın özel yer açar her zaman gelir sohbet eder özel hissetmek bir mekanda bence çok iyi birşey 😅

bu bir yönden iyi: samimiyetin verdiği rahatlıktan ötürü daha kaliteli hizmet alabiliyorsunuz. bu bir yönden kötü: samimiyetin verdiği rahatlıktan ötürü kalitesiz hizmet alabiliyorsunuz. açıkçası, her şey her iki tarafın (mekan sahibi ve müşterinin) kişiliğine bağlı.

Öyle bir mekanım vardı bir süre sonra baktım kendi çayımı kendim doldurur oldum sonra da gitmeyi bıraktım çünkü bir yerden sonra müşteri olmaktan çıkılıyor madem kendi hizmetimi kendim yapicam evde kalırım :d